ALQUERIA D´ORIGEN MUSULMÀ.
FOU OCUPADA A MITJANS DEL SEGLE XIII PER JAUME I. LLOC DE MORISCOS QUE AMB
LA SUBLEVACIÓ D´AL AZRAQ I LA SUBSEGÜENT EXPULSIÓ, QUASI ES VA DESPOBLAR.
TOT PAREIX APUNTAR QUE ES TRACTA D'UN COMPLEX
POBLACIONAL DE RECENT FUNDACIÓ, A CÀRREC DE GABRIEL BOSCH, EL SEU SENYOR,
PERQUÈ EL DOCUMENT DE CONCESSIÓ DIU BEN CLAR: "situada e construhida dins
los generals térmes de la vila de Penàguila", PODENT INTERPRETAR EL
TERME CONSTRUÏDA COM DE NOVA IMPLANTACIÓ, I EL SEU NOM NO ÀRAB AIXÍ EL
RATIFICARIA, QUEDANT COM A NOM DEFINITIU DE LA POBLACIÓ, FINS A LA DATA, EL
D'ARES DEL BOSCH. EN AQUELLS MOMENTS ES TROBAVA JA POBLADA, I LA
DOCUMENTACIÓ ÉS CLARA RESPECTE D'AIXÒ:"la qual tenim poblada de serrahins".(Ares
y Benilloba: dos comunidades mudéjares valencianas a fines de la edad media.
Sharq al-Andalus. 16-17 (1999-2002), pp45-71.
José Hinojosa Montalvo, UNIVERSITAT D´ALACANT)
EL 21 D'ABRIL DE 1485 GABRIEL BOSCH, MENOR, VEÍ
DE COCENTAINA, I LA SEUA DONA LEONOR VAN REDACTAR DAVANT DE NOTARI CONTESTÀ
GUILLEM PERIS UNA SÈRIE DE CAPÍTOLS, -UN CONTRACTE AGRARI EL QUALIFICARÍEM
EN TERMES ACTUALS-, AMB UNA SÈRIE DE MUDÈJARS (FAMILIA ILLEL I MAHOMAT ARAY
I AZMET UBAY) QUE RESIDIEN EN LA SEUA ALQUERIA D'ARES, DE LA QUE EREN
SENYORS "INDUBITATS", A FI D'ESTABLIR EMFITÈUTICAMENT LES CASES I TERRES DE
LA DITA ALQUERIA, ESPECIFICANT-SE LA RENDA QUE DITS CULTIVADORS ENTREGARIEN
AL SEU SENYOR. (Ares y
Benilloba: dos comunidades mudéjares valencianas a fines de la edad media.
Sharq al-Andalus. 16-17 (1999-2002), pp45-71.
José Hinojosa Montalvo, UNIVERSITAT D´ALACANT)
"Es un caserío de 300
habitantes, del arciprestado de Cocentaina, cuya iglesia está dedicada a
Nuestra Señora de los Ángeles. Fue anejo de Penáguila, y al erigirse en
parroquia Alcoleja, se desmembró de aquella y se unió a ésta, construyéndose
entonces su iglesia (1535): tenía entonces once casas de cristianos nuevos.
Hoy es anejo de Benasau. En el siglo XVI se llamaba Ares de Penáguila.
(José Sanchis Sivera,
NOMENCLATOR GEOGRÁFICO-ECLESIÁSTICO DE LOS PUEBLOS DE LA DIÓCESIS DE
VALENCIA, 1922, p. 81.)